Rzadki rocznik i rzadka odmiana z herbem Półkozic podskarbiego koronnego Hermolausa Ligęzy, praktycznie poza tarczą herbową, z kropkami po bokach.
Wariant POLO, z kropkami na początku i końcu legendy otokowej.
Oferowany odmiana ze stopniem rzadkości R6 w katalogu Dostycha, stąd warto przytoczyć notowanie z dopiero co zakończonej naszej XIV Aukcji Premium, gdzie egzemplarz ze stopniem rzadkości R4 został zlicytowany za kwotę 37.400 złotych z opłatą aukcyjną.
Ładna sztuka z naturalnym połyskiem i delikatną, wieloletnią patyną. Delikatna fala.
Pożądany typ talara ze względu na wyróżniające się na tle następnych roczników przedstawienie królewskiej półpostaci. Rocznik zdecydowanie rzadszy od kolejnych, a w oferowanej odmianie niezwykle rzadki. Bardzo mocna propozycja dla kolekcjonerów polskich talarów łączącą rzadkość odmiany i atrakcyjny stan zachowania.
Awers: półpostać króla w prawo, w koronie i zbroi, z mieczem opartym o ramię i jabłkiem królewskim w dłoni, na piersi Order Złotego Runa
•SIGIS:III:D:G:REX•POLO:M:D:LIT:RVSS:PRVS:MA•
Rewers: pod koroną dziewięciopolowa tarcza herbowa otoczona Orderem Złotego Runa
•SAM:LIV:NEC:NO:SVE⊛GOT:VAD:Q:HRI:REX•
Średnica 42 mm, waga 28.64 g
Talary koronne oraz ich wielokrotności wyemitowane w okresie panowania Zygmunta Wazy można podzielić na dwie podstawowe grupy: medalowe i zwykłe. Talary medalowe nie spełniają wszystkich kryteriów przewidzianych przez ordynacje, takich jak imię i tytulatura króla, herby państwowe, monarchy oraz podskarbiego, stopa mennicza. Część jednak spełniają, dlatego też nie są nazwane po prostu medalami, lecz talarami medalowymi. Nie jest pewne w jakich mennicach były one wybijane. Podejrzewa się iż te pochodzące z pierwszych lat wyemitowała mennica olkuska. Druga grupa (talary zwykłe) to emisje mennicy bydgoskiej. Obejmuje ona talary lekkie, ciężkie oraz ich wielokrotności. Niekiedy były one bite tymi samymi stemplami, a jedyne co je odróżniało to oczywiście waga. Zdarzało się iż przy pomocy stempli do produkcji talarów wykonywano odbitki w złocie. Bywały też sytuacje odwrotne. Najbardziej znane są odbitki w srebrze o wadze 2, 3 ½, 4, 5 ½, 6 i 10 talarów wykonane przy pomocy stempli studukatówki. Talary lekkie były bite ze srebra próby X, ważyły średnio 20,180 g i zawierały 12,612 g czystego kruszcu. Talary ciężkie („imperialne”) bito ze srebra próby XIV-łutowej, ważyły średnio 28,829 g i zawierały 25,225 g czystego srebra. W czasie rządów Zygmunta III w mennicy toruńskiej bito także talary miejskie. Można je podzielić na emisje pamiątkowe (odpowiednik talarów medalowych) oraz zwykłe, trzymające standardy ordynacji menniczych. Schemat ikonograficzny awersu talarów toruńskich (zwykłych) był zbieżny z emisjami koronnymi (półpostać króla i napis otokowy). Z kolei na rewersie zamiast tarczy wielopolowej z herbami państwowymi i Snopkiem Wazów umieszczony został herb Torunia.
